Η Βίκυ είναι μουσικός, παίζει κρουστά στην ΚΟΘ, και η Βάσω είναι δημοτική υπάλληλος, γυμνάστρια. Συνήθως. Μερικές φορές όμως, όπως προχθές, στη σκηνή του 4ου Δημοτικού Σχολείου Πυλαίας, μεταμορφώνονται σε καλικάντζαρους –μέρες που ’ρχονται. Ποιος ξέρει και σε τι άλλο…

«Επάνω στη σκηνή, στις παραστάσεις που δίνει το Μουσικό Παιχνιδοθέαμα, εκφραζόμαστε με μεγάλη ελευθερία. Αυτοσχεδιάζουμε πολύ πάνω στον σταθερό κορμό της παράστασης. Δεν αισθανόμαστε ότι δουλεύουμε. Παίζουμε και διασκεδάζουμε σαν μικρά παιδιά. Η ειλικρίνεια αυτή κερδίζει και τα παιδιά που μας παρακολουθούν. Τα συμπαρασύρουμε, συμμετέχουν και ταυτόχρονα μας τροφοδοτούν. Οι ηλικίες που ανταποκρίνονται περισσότερο είναι από πέντε χρονών και όλες οι τάξεις του δημοτικού.
Οι παραστάσεις αυτές έχουν καθαρά μουσικοπαιδαγωγική βάση. Το στοίχημα είναι να καταφέρουμε να μπει το παιδί στο μουσικό παιχνίδι, χωρίς να αισθάνεται ότι κάνει μάθημα.
Κάποιες φορές το παιχνίδι αυτό παρασύρει και τους γονείς. Δεν είναι κι άσχημο να ξυπνάει το παιδί μέσα μας καμιά φορά!»

Βίκυ και Βάσω, Πυλαία