Έκανε τη ζωή της μιούζικαλ. Έγραψε στίχους και μουσική, σκηνοθετεί και χορογραφεί 60 περίπου άτομα πάνω στη σκηνή και ετοιμάζεται πυρετωδώς να το ανεβάσει. Πυρετωδώς όμως.

«Στο Λονδίνο, όπου σπούδαζα κομμωτική, γνώρισα τον πανέμορφο κόσμο του μιούζικαλ και κατάλαβα ότι είμαι σε λάθος χώρο. Γύρισα στη Θεσσαλονίκη, άνοιξα κομμωτήριο για να βιοπορίζομαι και άρχισα πολύ ταπεινά και σιγά σιγά να μαθαίνω ό,τι θα με οδηγούσε εκεί, ένα βήμα τη φορά. Πρώτα χορό, γιατί ήταν πιο εύκολο να εκφράζομαι με το σώμα μου, αργότερα φωνητική και υποκριτική. Και εδώ και στο Λονδίνο.

Πολλοί με αποθάρρυναν τότε, ότι ήμουν πολύ μεγάλη για να ξεκινήσω τέτοιες σπουδές. Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά, αυτό θέλω να το φωνάξω. Άσε που, αν δεν κάνεις αυτό που αγαπάς, όλα τα πράγματα στη ζωή σου θα κουβαλάνε αυτή την πίκρα.

Άρχισα να πηγαίνω σε ακροάσεις. Βρέθηκα στη σκηνή να παίζω σε παιδικό θέατρο, πολλές παραγωγές του Regency, Alexander Rock Opera, Τάκης Ζαχαράτος, συνεργασίες για τις οποίες είμαι πολύ ευγνώμων.

Παράλληλα, οτιδήποτε ζω και βιώνω θέλω να το εκφράσω και τα διοχετεύω όλα στο γράψιμο. Έτσι βρέθηκα με το πρώτο μου έργο, που είναι ουσιαστικά ένα παραμύθι. Όταν το ολοκλήρωσα είπα, αυτό θέλω να το κάνω μιούζικαλ. Είναι αυτοβιογραφικό, αφορά ένα κορίτσι που ψάχνει να βρει τον εαυτό του και τα “θέλω” του, όπως ακριβώς συνέβη και στη δικιά μου ζωή.

Τώρα, στα 29 μου χρόνια, αισθάνομαι ότι άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου. Μάλιστα η ηρωίδα στο έργο μου έχει κατακτήσει πράγματα, στα οποία δεν έφτασα ακόμη, εγώ βρίσκομαι κάπου εκεί, μετά το πρώτο διάλειμμα».

Μαρία, Εδμόνδου Ροστάν