Κάθε τελευταία μέρα του χρόνου στήνω καρτέρι, σαν κυνηγός κεφαλών, να τον αποχαιρετήσω κρατώντας ως τελευταία εικόνα ευχές από ένα φωτεινό πρόσωπο. Καθαρή ιδιοτέλεια, το ομολογώ, για να μου φέρει γούρι. Η καλή μου τύχη έφερε σήμερα μπροστά μου τη Μάρα.

«Το 2016 μπήκε με θόρυβο, γλέντια και κλαρίνα… Απ’ ό,τι βλέπω κάπως έτσι φεύγει.

Στο ενδιάμεσο ζήσαμε χαρές, απογοητεύσεις, πολλές απώλειες σε ασφάλειες, στηρίγματα και φίλους. Προσπαθήσαμε κάπως να τα μπαλώσουμε, είτε με σιωπές, είτε με κραυγές, δημιουργικά, με θόρυβο, γλέντια…

Για το 2017; Χμμμ…
Η σύνταξη αυτής της ευχής διακόπηκε πάρα πολλές φορές από αιφνίδιες συναντήσεις με αγαπημένους ανθρώπους. Αυτό να ευχηθώ… να μην σταματήσουμε να διακόπτουμε ό,τι κάνουμε, για να αγκαλιάσουμε αυτούς που θέλουμε.

Στην υγειά μας, λοιπόν!»

Μάρα, Καρόλου Ντηλ