Μιλάει για τις πρώτες μέρες που ζει ως συνταξιούχος και είναι σαν να ακούς ένα πιτσιρίκι που μόλις γύρισε από τη Ντίσνεϊλαντ.

«Ελευθερία, ξαγνοιασιά, χαρά. Αυτό σημαίνει για μένα το ότι βγήκα στη σύνταξη μετά από 33 χρόνια δουλειάς.
Τώρα έχω περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου και για τους ανθρώπους που αγαπώ. Μπορώ να τους δίνω περισσότερα, να τους φροντίσω, να τους μαγειρέψω, να είμαι εκεί…
Κάτι άλλο που απολαμβάνω είναι ότι βλέπω το σπίτι μου τη μέρα. Από πού μπαίνει το φως, ο ήλιος. Μπορεί και πάλι να σηκώνομαι την ίδια ώρα το πρωί, αλλά με ησυχία. Τώρα μπορώ να απολαύσω ένα φλυτζάνι καφέ, να διαβάσω εφημερίδα, όλα έχουν άλλη διάσταση, ακόμη και τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ είναι χαρά, δεν είναι αγώνας δρόμου.
Επίσης, ανακαλύπτω γύρω μου πράγματα που πριν τα προσπερνούσα, τρέχοντας να προλάβω δουλειά, σπίτι, οικογένεια. Προχθές, επιστρέφοντας στο σπίτι, συνάντησα μία μουσικό που έπαιζε στον δρόμο και κοντοστάθηκα να την ακούσω. Είπα, τι ωραία!
Οι φίλες μου από το γυμνάσιο σκέφτηκαν ότι είναι ώρα να ανακαλύψω τη… χαρά της τεμπελιάς. Η “τεμπελιά” για μένα είναι η δυνατότητα να ζω ό,τι κάνω και να το χαίρομαι, όχι απλώς να τα φέρνω βόλτα με την ψυχή στο στόμα».

Τάσα, Νικηφόρου Φωκά