Βρέθηκαν να ζουν στον δρόμο ή σε καταφύγια ζώων. Τα πιο τυχερά βρήκαν ένα σπίτι και οικογένεια. Οικογένεια που δεν ζήτησε pedigree για να τα αγαπήσει. Τρία από αυτά, η Ρόζα, η Λούνα και η Ήρα αφηγούνται την ιστορία τους.

«Ήρθα από την Ιταλία με το αφεντικό μου, αλλά στο δρόμο εκείνος εξαφανίστηκε. Ξέμεινα στη Φούρκα, να τριγυρνάω στην παραλία. Το πρώτο καλοκαίρι που γνώρισα τη Νούλα, ένιωσα ότι με συμπάθησε. Όταν έφυγε, την περίμενα όλο τον χειμώνα. Το επόμενο καλοκαίρι που ξαναήρθε, έτρεξα να την υποδεχτώ σαν τρελή. Αυτό ήταν! Κάναμε μαζί διακοπές και από τότε ζω μαζί της, με τον Γιώργο και τον Βασίλη. Ειδικά εδώ, στην αυλή, αισθάνομαι βασίλισσα!»

Ρόζα, Καλαμαριά

«Βρέθηκα να ζω στη Φιλοζωική με άλλα αδέσποτα. Κάπου κάπου έρχονταν άνθρωποι για να υιοθετήσουν σκυλάκια, αλλά οι πιο πολλοί ζητούσαν μικρόσωμα. Δεν είχα και πολλές ελπίδες. Μέχρι που συνάντησα τη Μαργαρίτα. Είμαστε κολλητές, δεν κουράζεται να με τρέχει για την καθημερινή μου βόλτα (την ξεθεώνω) και πηγαίνουμε παρέα και σε κανένα μπαράκι».

Λούνα, Καρόλου Ντιλ

«Η Mαριάννα με βρήκε στον δρόμο πριν από τρία χρόνια. Με υιοθέτησε και με φρόντισε με πολλή αγάπη. Από τότε είμαστε αχώριστες. Περάσαμε μαζί πολλές δυσκολίες με την υγεία μου, αλλά τώρα είμαι μια χαρά. Πηγαίνουμε ταξιδάκια, κάνουμε διακοπές παρέα. Έρχομαι κι εδώ, στη δουλειά, και γνωρίζω κόσμο. Είμαι η μασκότ του ApoDec!»

Ήρα, Στρ. Σφέτσιου