«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νέα Υόρκη. Οι γονείς μου με έστελναν συχνά εδώ, στη γιαγιά και τον παππού, και το ίδιο έκανα κι εγώ με τα παιδιά μου. Παίρνουμε τα καλά στοιχεία από την Ελλάδα, αλλά πάντοτε θα γυρίζουμε πίσω στην Αμερική για την ασφάλειά μας, και οικονομική και σε θέματα υγείας και εκπαίδευσης.
Τώρα ζω το μεγαλύτερο διάστημα εδώ, γιατί η ζωή είναι πιο ανθρώπινη. Στο εξωτερικό είμαστε όλοι σαν ρομπότ. Εδώ, αν στο σούπερ μάρκετ σού λείπουν δύο λεπτά, θα σου πουν: δεν πειράζει, την άλλη φορά. Επίσης, αναγνωρίζονται οι γιορτές, τηρούνται οι αργίες. Το Πάσχα, το νέο έτος είναι όλα κλειστά, το ίδιο και τις Κυριακές. Πρέπει όλοι να βγάζουμε για λίγο την πρίζα, για να λειτουργήσουμε σαν άνθρωποι, να έχουμε ποιότητα ζωής.
Από την άλλη, οι παραδοσιακοί Έλληνες επιχειρηματίες, ειδικά εδώ στη Θεσσαλονίκη, δεν θέλουν να κάνουν update στον εαυτό τους. Αν τους κάνεις κριτική, σου λένε εμείς αυτό κάνουμε για χρόνια και δεν θέλουν να αλλάξουν λειτουργία, να πάνε παραπέρα. Δεν χρησιμοποιούν την τεχνολογία, ειδικά οι παλαιότεροι.
Τα παιδιά μου τα σπούδασα στην Αμερική, αλλά είναι καλό οι νέοι να έρχονται εδώ, ας πούμε για ένα Erasmus. Εκεί η ενημέρωση έχει μια κουρτίνα, μας ταΐζουν ό,τι θέλουν. Όσα αμερικανάκια έρχονται εδώ, παρακολουθούν ειδήσεις στα ευρωπαϊκά κανάλια, βλέπουν και άλλες απόψεις, αρχίζουν να αναρωτιούνται και να κάνουν ερωτήσεις, ακόμη και για την αμερικάνικη πολιτική.
Όταν χτυπήθηκαν οι δίδυμοι πύργοι, παρακολουθούσαμε το δελτίο του Mega στη Νέα Υόρκη. Την άλλη μέρα, όταν τα παιδιά μου πήγαν στο σχολείο, ανέφεραν εκεί μία άλλη άποψη, τι ειπώθηκε στην Ευρώπη. Ο καθηγητής τους μου τηλεφώνησε να με συγχαρεί, επειδή εξέθεσα τα παιδιά σε μία διαφορετική γνώμη. Έτσι είναι, στην Αμερική αν δεν το ψάξεις από μόνος σου, μένεις στην οπτική που σου σερβίρουν, είσαι σαν το πρόβατο. Εδώ υπάρχει περισσότερη δημοκρατία. Και περισσότερα δικαιώματα».

Engie, ΔΕΘ-Helexpo