Ποιες υπόγειες διαδρομές μας οδηγούν άραγε στην επιλογή επαγγέλματος; Μπορεί μια τυχαία κουβέντα να καθορίσει τη ζωή κάποιου; Απ’ ό,τι λέει ο Γιάννης, μπορεί.

«Γνώρισα στα 17 μου τον Σαχίνη, έναν παράδοξο μεταφραστή που ήξερε όλες τις γλώσσες των ανατολικών χωρών, και τούρκικα, όταν χρειάστηκα επικύρωση για τη μετάφραση ενός πιστοποιητικού. Είχα έρθει από την Κωνσταντινούπολη και έπρεπε να πάρω άδεια παραμονής στην Ελλάδα. Όταν ανέφερα ότι ξέρω γραφομηχανή, μου πρότεινε, αντί να τον πληρώσω, να του δακτυλογραφήσω κάτι κείμενα. Με το που πατσίσαμε την αμοιβή του, μου λέει: ‘Και να σου πω κάτι νεαρέ; Η δακτυλογράφηση έχει πάρα πολλά λεφτά. Φύγε τώρα!’
Λίγα χρόνια αργότερα, τελειώνοντας τα ΤΕΙ και όντας άνεργος, θυμήθηκα τα λόγια του. Άρχισα λοιπόν να δουλέυω ως δακτυλογράφος. Βιοπορίστηκα χτυπώντας τα πλήκτρα της γραφομηχανής 30 χρόνια. Χιλιάδες σελίδες. Ο μέγας Σαχίνης αποδείχτηκε σοφός! Το επόμενο βήμα, οι ψηφιακές εκδόσεις που κάνω εδώ και τέσσερα πέντε χρόνια, ήταν η φυσική εξέλιξη αυτής της ιστορίας. Και πολύ ενδιαφέρουσα, μάλιστα. Κατά έναν τρόπο, όμως, και σ’ αυτήν τα λόγια του Σαχίνη με οδήγησαν».

Ευτυχώς, Γιάννη, που την κρίσιμη στιγμή είχες καλό μνημονικό…

Γιάννης, στοά Χρυσικοπούλου #2