«Θυμόμαστε μια Θεσσαλονίκη πολύ πιο ανεκτική στην ομοφυλοφιλία σε προηγούμενες δεκαετίες. Πηγαίναμε σε γκέι μαγαζιά, όπου διασκεδάζαμε δίπλα δίπλα με άτομα όλων των ειδών, όχι μόνο γκέι. Σήμερα έχουν κλείσει όλα, αυτό κάτι λέει. Υπάρχει διάχυτος φόβος να εκδηλωθούμε ελεύθερα, η κοινωνία γίνεται όλο και πιο συντηρητική. Επικρατεί το don’t ask, don’t tell.
Βλέπουμε πολλούς νεότερους γκέι να φεύγουν έξω για μία πιο ελέυθερη ζωή, στο Λονδίνο, τη Βαρκελόνη, το Άμστερνταμ, σε χώρες δηλαδή όπου δεν υπάρχει προκατάληψη. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με την κρίση, έχει αρχίσει χρόνια πριν.
O δήμαρχος της πόλης έκανε ένα βήμα, δήλωσε ότι με το Gay Pride τιμούμε τη διαφορετικότητα, αλλά ένας Μπουτάρης δεν φέρνει την άνοιξη. Ένας άλλος ισχυρός παράγοντας της κοινωνίας, η εκκλησία. Aντιδρά, και η δύναμή της είναι πολύ μεγάλη.
Θέλουμε να καθιερωθεί το σύμφωνο συμβίωσης και για εμάς, τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Θα λύσει προβλήματα που αφορούν πολύ κόσμο, την περίθαλψή μας, τη φορολογία, τη σύνταξη, κληρονομικά και πολλά άλλα. Ελπίζουμε να δούμε ξανά το θέμα στο τραπέζι».

Ε. & Κ.