«Πολλοί φωτογραφίζονται μπροστά στο σπίτι τους, με την οικογένειά τους, το εργοστάσιό τους ή ό,τι άλλο κατάφεραν στη ζωή τους. Έτσι και εγώ εδώ, στα σκαλιά της Τράπεζας της Ελλάδος. Όχι, δεν έγινα τραπεζίτης, απλά η τράπεζα κατέχει όλα μου τα υπάρχοντα.
Στα πενήντα δύο μου βρίσκομαι και πάλι στην αρχή, στην αφετηρία, σαν να με κατάπιε το φιδάκι στο παιχνίδι, έχοντας χάσει πολλά και –κυρίως– χρόνο. Και αυτό, όσο και αν ακούγεται σαν ‘‘γαμώτο’’, είναι τελικά χαλαρωτικό και λυτρωτικό. Χαμογελώ ξανά –πικρά ή όχι, είναι άλλη υπόθεση– φαντάζομαι και σχεδιάζω νέες ιδέες, έχω χρόνο γι’ αυτές, χρόνο για μένα. Χαίρομαι την υποστήριξη των φίλων, την αγάπη των ανθρώπων μου, την ευκαιρία να δημιουργήσω και πάλι από την αρχή.
Γεννήθηκα και ζω στη Θεσσαλονίκη, πρόλαβα δύο εποχές, αυτή της χαράς και αυτή της απογοήτευσης. Και όμως, τώρα είναι η εποχή μου. Χαμηλό προφίλ, απλή ζωή, κοινωνική προσφορά, μια μπίρα είναι αρκετή, μια αγκαλιά είναι δυνατή, η ζωή μπορεί να είναι και ωραία. Ακόμη και τώρα.
Εκπαιδευτικός, με μια ευρύτερη έννοια, χαίρομαι που παιδιά και ενήλικες παίζουν, μαθαίνουν και χαίρονται με πράγματα και παιχνίδια που σχεδιάζω για αυτούς».
Νίκος, οδός Τσιμισκή
Σ ευχαριστώ πολύ! Ξαφνιάζομαι ευχάριστα που συναντώ και πάλι παλιούς γνώριμους ανθρώπους. Και χαίρομαι ακόμη περισσότερο που εισπράττω θετικά πράγματα. Έφη, αν σε κάτι βοήθησα τον Αντώνη, τότε δεν πήγαν όλα άδικα. Κάτι κάναμε… Σ ευχαριστώ πολύ. και εσύ να είσαι καλά.
Νικος Κυριακίδης
Σας αγαπάμε σαν άνθρωπο και σαν επιστήμονα, διδάξατε στον γιο μας και σε μας πολλά κε Κυριακίδη, σας χαρακτηρίζω ως ΄Άνθρωπο με υποδειγματική στάση στη ζωής.
Ο παππούς μου έλεγε πως στην ζωη είναι σημαντικό να βρεις τον δικό σου δρόμο οσο ανήφορο – κατήφορο η κορφή σου επιφυλάσσει άλλο τόσο εσυ θα πρέπει να είσαι εκεί διότι εσυ τον διάλεξες και πρέπει να σταθείς δίκαιος δυνατός, δάσκαλός . Εμείς συμεχίζουμε να περιμένουμε νεα πραγματα από εσας πιστοί σε αυτο που κάνετε. Και ευελπιστούμε πως η κοστολογιση της ζωη θα αποδόση τους καρπούς σε όλους μας.
Σας ευχαριστώ πολύ. Το ξέρω ότι δεν χάθηκαν όλα. Ποτέ δεν χάνονται όλα. Πάντα υπάρχουν οι άνθρωποι και τα συναισθήματα που τους συντροφεύουν. Σας ευχαριστώ και πάλι. Συνεχίζουμε λοιπόν…
Τον αγαπω !! Ενας πραγματικα υπεροχος ανθρωπος ! Ενα τεραστιο σχολειο απο μονος του ,_σχολειο ζωης_ ο Νικολας μας εμαθε τοσα πραγματα και εμας τους γονεις και κυριως τα παιδια μας! Νικολα Κυριακιδη οπου και να βρισκεσαι να σ΄’ εχει παντα ο θεος καλα !
Εφη Σιδηροπουλου μαμα του Αντωνη .